Ben geçmişi unutamayanlardanım... Benim için çok önemli hele ki her geçen yıl bir önceki ni aradığımı düşünürsek herhalde sevindirici benim için geçmişi düşünmek...
Üniversiteden mezun olduğum günü hatırlıyorum da ... Kelebekler uçuyordu içimde...Sanki hayatın hep en güzel taraflarını yaşamaya başlayacaktım ...Öyle mutluydum ki gözlerimin mavisi bile bir başkaydı sanki.....
Aradan tam 9 yıl geçti.O kelebeklerin hepsi öldü , o mavi artık bulanık bir deniz gibi bakıyor etrafa... O kelebekler hiç doğru dürüst uçamadılar. Uçtuğunu sandılar ama hepsi yalanmış , o kelebekler başkalarının mutluluğuna uçtu bana da uzaktan kanat çırpınışlarını duymak kaldı .
O gözler neyi beklediğini bilmeden bekliyor sürekli , sabah oluyor akşam oluyor , mevsimler geçiyor ... Benim için hiçbir önemi yok ... Ben sevmedim bu halimi ama bir faydası yok... Hep kandırılmakla geçti ömrüm...Tanrı'ya sığındım . Biliyorum ki beni üzenler cezalandırılacak bu ümit beni hayata tutunduran ... Birini çok sevdim tüm hayallerimi onunla kurdum ama nerden bilebilirdim ki şerefsiz olacağını ... Ama artık önemi yok düşünmüyorum bile... Düşünmek bana iyi gelmiyor...Seyrediyorum herşeyi uzaktan ... Küçük küçük oyuncaklarım var benim , küçük sevinçlerim . Etrafım mutlu insanlarla dolu ,ne güzel ya bu da olmasaydı ... Ben onların mutluluklarından kendime günlük oyuncaklar yapıyorum ... Bana kalan bu küçük oyuncaklar... Ama gece olup yatağa girince yalnızım hem de çok ...Ve ben buna bile alıştım... Artık kelebeklerim yok ... Ama olsun.....
Sevgiyle..........
