Boş mu acaba herşey de ben anlam yüklemeye çalışıyorum . Tıpkı hayat gibi dengesiz herşey ve sen... Darlandım bu aralar yine ki ben yazları sıkılmam severim çünkü gündüz ki sıcakları akşam ki esintileri... Ama bugünlerde canım hiçbirşey istemiyor ... Hatta bıraksalar boş boş duvara bakabilirim ve hatta bu durumdan sıkılmayadabilirim...
Koşabilirim mesela saatlerce ama koşunca uzaklaşırmıyım düşüncelerden , senden ? Mutsuz olunca yalnız hissederim ben kendimi .Kalabalıklar içindeki yalnızlık ki en zoru budur. Gülerim yanımdakilere sanırlar ki çok mutluyum .Ama aslında hep yalnızımdır , çoğu zaman o an evimde olmak isterim ama hiç çaktırmam...
işte ben böyle bir hal içindeyim
aslında derin keder içindeyim
bazen bilmeyerek ne yaptığımı
iyi kötü güzel çirkin her biçimdeyim
bazen isyan edip yalnızlığıma
sana karşı ince bir sitem içindeyim
