Geçen hafta ( 12 Haziran ) doğumgünümdü ... Tam 38 oldum ... İnanamıyorum ... Hem 30'lu yaşlarıma çok güzel şeyler sığdırdım hem de 20'li yaşlara ne zaman veda ettim hatırlamıyorum bile.
Hangisi daha güzel deseniz bir seçim yapamam ama 20'li yaşlarımın enerjisini ve şimdiki yaşımın aklımı birleştirmeyi çok isterdim.
Hersene doğumgünüm de ya buraya ya defterime birşeyler karalarım . Zaten oldum olası yazmayı da severim . Doğumgünleri benim için özeldir ne unuturum ne de unutulsun isterim. Elbet çocuk değiliz hiçbirimiz ne önemi var ama insanın tüm koca yılda bir kere daha özel hissetmesinin , çevresindekiler tarafından şımartılmasının ne mahsuru olabilir ki .Bunlar hayatın neşesi , gülümseme nedenleri.
Bu yıl doğumgünüm de bir değişiklik yaptım ve tüm sosyal medyadan doğumgünü tarih bilgimi sildim . Bakalım ne olacak diye . Bir nevi sosyal bir test , bir kamuoyu sonucu çıktı . Neden biliyor musunuz , Artık herkes o kadar sosyal medyacı olmuş ki orda doğumgününü göremeyince ne aklına geliyor ne de başka birşey . Ya bizim zamanımız da sosyal medaya mı vardı? Tamam ben biraz fazla takıntılıyımdır , doğumgünlerini unutmam , dostlarımın eşlerine kadar bilirim ( ki onlar hiç bilipte mesaj bile atmazlar :) ) hatta evlilik yıldönümlerini bile bilirim . Neyse beni örnek almayın ben biraz tarih konusuna takıntılıyım .Ama gene de şu sosyal aleme pek güvenmeyin , yoksa üzülürsünüz , hatta üzebilirsiniz de benden söylemesi .
Herkes gibi ben de her doğumgünlerim de yeni kararlar alırım . Benim biraz kötü bir huyum vardır ve nefret ederim bundan . Nefret ettikçe ve keşfedildikçe de yaralanırım. Veeeeee bu yeni yıl ve yeni yaşımla birlikte çöpe attım bu nefret ettiğim huyumu .Ben eskiden beri maalesef insanların mutluluğu , iki gram gülümsemesi için kendimi feda eden , nedense bencil olamayan ( ki bencil olanı dövmüyorlarmış hatta daha kıymetli oluyormuşsun onu anladım ) bir tiptim. Yani özetlemek gerekirse hayatımın en mutlu günü , dönemi vs. nasıl adlandırırsanız olsun eğer bir tanıdığım mutsuzsa , yalnızsa rahat edemem mutlaka hayatıma onu da katardım . Dolayısıyla sosyal , mekan bilen , daha doğrusu gezmeyi seven de bir insan olduğumdan isterdim ki herkes herkesi tanısın. Yav sanane özgecim sanane. Sana mı düştü derdi ... Evet derdi bana düşmüş ve bunu tam 20 yıl sonra yani 38 yaşımda anladım . Ve nasıl anladım ... İnsanların nankörlüğü ile anladım , insanların nasıl değiştiği ile anladım ve insanların hayatıma nasıl sızıp sonra aldıklarını alıp çekip gitmesiyle, bazen kendimi çok yalnız hissettiğim de anladım .
Sonra paranın , pulun , şanın , şöhretin en güvendiğim insanları nasıl değiştirdiğini 38 de anladım ... Ve gerçek insanların , aile terbiyesi almış görgülü insanların değişmediğini anlayarak aile terbiyesinin ve vicdanın en büyük erdem olduğunu anladım .
Ben cümlelerime dikkat ederken çoğu canım dediğim insanların kelimeleriyle beni nasıl incittiklerini anladım . Ve 38 yaşında koca koca insanların ben hatalarını affederken acımasız ve bencil olduğunu anladım .
Hak hak , adalet diye tavuk gibi ordan oraya koşan bir Özge'yim ben hala da öyle . Hatta kızarlar bana yakınlarım "oyunu kurallarına göre oyna" ... Çok duygusala bağlama , çok iyi olma .... Ama elimde değil herşeyi layıkıyla yapmak isteyen bir kalbim var benim . Kardeş mi dünya durmalı , dost mu dünya durmalı benim için . Ama oyunun kuralları değişmiş. Yalan dolan olmuş herşey ... Bazen bana diyorlar bilmem kimi niye sildin facebookdan, ordan burdan ... Tek bir nedeni var bana olsun olmasın haksızlık yapıldıysa ben ve sevdiklerime karşı silerim... Arkasından kötü konuştuğu bir insanın herşeyini beğeniyorsan karaktersizsen gidersin bu kadar net .... Ben böyleyim , 38 yaşındayım işinize gelirse ....:) Oldum olası herkese mavi boncuk dağıtanları sevmem . Sana canını feda edenle etmeyen bir olur mu , senin sevdiğin ile sevmediğine haraketin bir olur mu ey insanoğlu ...Olmamalı, yapma , etme şu mübarek günde elini vicdanına koy eğer hala bulabilirsen ...
Çok yaralandım , çok taktım, çok ağladım ... Hayatımın her döneminde ama annemi ama eşimi arkama alarak yaralandım . Ama 38 yaşımda öğrendim ki boş bomboş ...Gerek yok ne çabalamaya hirbirşeyde ne başka birşeye anlamayan anlamıyor ... Ne gerek var anlatmaya , zorlamaya ... Ve işte 38 yaşımda öğrendim ki vicdan rahatsa bitti... İş , çoluk çocuk hatta yorgunluk hepsi bahane insan görüşmek isterse görüşür istemezse her neden bahane olur kopar gidersin. Ve ben 38 yaşında kan bağım olsun olmasın , canımın içi olsun olmasın - ki nasıl bağlıyımdır - arkalarından el sallıyorum . Üzülmüyorum , takılmıyorum , ağlamıyorum . En önemlisi çabalamıyorum . Çok yaptım yoruldum ,ağladım ama üstüne türk kahvesi içmişim gibi bir rahatlama bir güzellik geldi bana üstelik .
Ve yüce Allah'ım beni manevi olarak zor durumlara düştüğüm zamanlarda kıymetli armağanlar veren yüce Allah'ım yeni yaşımda binlerce şükürler olsun . Temiz kalbimi bilip bilip karşıma güzel insanlar çıkardığın için binlerce kez şükürler olsun .
38 yaşımda daha da anladım bir aile olmanın , dürüst bir eşin , her anlamda güvendiğin bir eşinin olmasının ne kadar kıymetli olduğunu , akıllı ve vicdanlı bir evlada sahip olduğum için ne kadar şanslı olduğumu 38 yaşımda anladım .
Ve yeni yaşımdan dileğim sağlık ... O olsun ben de ve tüm sevdiklerimle diğer herşeyle mücadele edebilirim. Çünkü başardım , çünkü yeni yaşımla birlikte içimdeki Polyanna'yı öldürdüm. Ben seviyorsam o da seviyordur diyen Polyanna var ya gitti , bitti. İstemezdim öyle olsun ama ben 2017 'ye uyum sağlayamıyorum başka türlü . Yol vermem bu yüzden Polyanna'ya :)
Yeni yaşımdan dileğim tüm ailem , sevdiklerim , dostlarım yanımda olsunlar... Daha çok kitap okuyayım , daha çok müzik dinleyeyim , daha çok huzur , daha çok kızımla olayım istiyorum .Çocuklar hiç üzülmesin , tüm ülkemin içi merhametle dolsun istiyorum.
Hespi bu ... Hoşgeldin 38 ... Ve Perde ....
Sevgiyle
Özge
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder